Gijtesprongen

Zoals veel brouwers die in de afgelopen jaren bekendheid hebben gekregen, beginnen Marc en Rudy ook als thuisbrouwers. Marc als eerste, die wordt aangestoken door zijn scheikundedocent – een thuisbrouwer – die zijn leerlingen een appelbier laat brouwen. Rudy sluit zich al snel bij zijn broer aan. Ze bouwen een installatie met twee 70 literketels en gaan experimenteren. De brouwketels staan dan bij Marc, en de vergisting vindt plaats bij Rudy.

Vanaf dag één besluiten de broers alleen bieren te brouwen die ze zelf willen drinken. Dat zijn voornamelijk hoppige bieren, op Amerikaanse leest geschoeid. Ze weten dat de Weertenaren daar niet zo hard voor zullen lopen, maar dat doet er ook niet toe. De mannen brouwen voor hun eigen plezier. En dat zullen ze doen tot ze er geen lol meer in hebben. Brouwen is tenslotte maar een hobby.

“Op een gegeven moment kwam er iemand langs van de belastingdienst,” vertelt Rudy, “en die vroeg naar onze financiële doelen. Tja, die hebben we dus niet. Marc en ik hebben allebei een baan waar we graag werken, en de brouwerij is leuk voor erbij.” Er zijn dus geen plannen voor eigen ketels zoals de trend lijkt te zijn.

“Er was ooit wel een idee om een eigen brouwerij te beginnen,” vertelt Rudy, “met net zo’n opzet als De Prael in Amsterdam. Marc en ik werken allebei in de psychiatrie en we hadden de hoop om de patiënten via de brouwerij te helpen om weer een plek in de maatschappij te krijgen.” Fusies en veranderingen in de zorg zetten door die plannen een streep. “Daarmee hield het plan voor een eigen brouwerij voor ons op. Het doel was om mensen te helpen, niet het brouwen van bier,” stelt Rudy.

Dat brouwen van bier kunnen de broers anders goed. Het winnen van het Nederlands Kampioenschap Bierbrouwen in 2011 geeft dat natuurlijk al aan. Dat ze in die wedstrijd ook de tweede plek op het podium innemen wellicht nog meer. Na dat succes komt er meer vraag naar hun bieren en gaan ze brouwen bij de 3 Horne. “We dachten met één batch wel een tijdje vooruit te kunnen,” zegt Rudy, “maar na anderhalve week was het bier al op.”

In het begin doen de broers alles zelf. Dat betekent dat als er bestellingen uit Amsterdam komen, dat er een ritje richting het westen in het verschiet ligt. Als je echter blijft groeien, omdat je bieren zo lekker zijn, dan wordt het tijd om zaken te outsourcen. “Op een gegeven moment zijn we met Multibier in zee gegaan,” zegt Rudy, “we kregen het niet meer voor elkaar om elke bestelling zelf te leveren. Er moest namelijk ook meer gebrouwd worden.”

De Natte Gijt is een van de weinige huurbrouwers die niet moeilijk doet over de herkomst van hun bieren. Op de etiketten staat netjes vermeld waar de grote batches gebrouwd worden, of dat nu bij Anders! in België is, of bij Inbier in Sittard. Daar wordt de core range gebrouwen: het 7e Gijtje, de Vredesgijt, Stoute Gijt, etc. Ook lagen bij Anders! de barrels voor de Hellegijt. Inmiddels zijn die verhuisd naar de opslag bij de Weerter Stadsbrouwerij waar de broers hun kleine, experimentele batches brouwen.

De Weerter Stadsbrouwerij heeft een net iets ander concept dan andere contractbrouwers, legt Rudy uit: “Je kunt bij het concept De Brouwschuur je bier láten brouwen, maar in de Stadsbrouwerij brouw je zelf, op hun installatie. Erwin Strijbosch, de eigenaar, begeleidt je in het begin, maar daarna doe je alles zelf. Je huurt dan de brouwerij voor één dag waar je een batch van 10 hectoliter kunt brouwen.”

De Natte Gijt is niet de enige brouwerij die de installatie van Erwin heeft leren gebruiken. “Er zijn nu elf brouwerijen die brouwen in de stadsbrouwerij,” zegt Rudy, “en dat is leuk samenwerken: we leren van elkaar, en we helpen elkaar. Één van de dingen die wij bijvoorbeeld als Natte Gijt nog willen, is de bieren hoppiger maken. Dat leeft ook bij andere brouwers, dus we denken er nu over na om samen een hopgun te kopen. Zo kunnen we efficiënter gebruik maken van de brouwerij.”

“Onze vaste bieren worden inmiddels in aardige volumes gebrouwen bij de contractbrouwers,” gaat Rudy verder. “Dat geeft de mogelijkheid om plezier te maken bij de Stadsbrouwerij. Hier hebben we de ruimte om tien keer per jaar nieuwe bieren te brouwen.” De vraag die dan rijst, is wat voor bieren De Natte Gijt nog wil gaan brouwen? “We zouden graag meer sours brouwen,” zegt Rudy, “maar dat ligt weer lastig in een brouwerij van een ander. Er zijn ook nog geen contractbrouwers die die mogelijkheid aanbieden.” Daar ligt dus nog een gat in de markt!

Op de vraag wat de toekomst gaat brengen, blijft Rudy even stil: “Plezier blijven maken,” zegt hij uiteindelijk. Dat wil niet zeggen dat er geen ambities waren en zijn, maar lol in het bierbrouwen is dus nummer één. “We hebben nu op Borefts gestaan, dat is toch wel het hoogst haalbare in Nederland, “glimlacht Rudy. “Het was voor ons heel kort dag,” vertelt Marc, “John Brus kwam op het bierfestival in Delft een paar keer bij ons langs om bieren te proeven, en twee weken erna kregen we een telefoontje of we op Borefts wilden staan. Daar zegt je geen nee tegen,” lacht hij.

“Het was een eer om daar te staan, “zegt Rudy. “We hadden kort tijd om het festivalbier te brouwen of om onze huisstijl aan te passen voor de banners. Maar uiteindelijk waren de banners op tijd en ook de Gijt met de negen horens en één oog. Een geweldige ervaring.” Het plezier spat ervan af bij De Natte Gijt. “Door enthousiasme worden nieuwe paden gecreëerd,” zegt Rudy, “dus ons plezier blijft het belangrijkste ingrediënt.”

Deze tekst stond eerder op Bierista.nl