Soms kom ik merkuitingen tegen die ik niet begrijp. Dat kunnen merknamen zijn (Mannenpap, serieus? Of Bier door Mannen; nou en?) Soms zijn de logo’s onbedoeld grappig (bier door Mannen maar weer: DOM). Of zijn de labels en/of namen seksistisch (Frankendael T.I.T.S. o.a.). Dat seks verkoopt snap ik, maar dan hoef je daar niet voor te kiezen. Ik vraag me dan af wat de waarden zijn van zo’n bedrijf. Wat is hun ‘waarom’? Zo ook bij de Kruistocht-campagne van Gebrouwen door Vrouwen.
Gebrouwen door Vrouwen
Ik zit dus al een tijdje met Gebrouwen door Vrouwen (GdV) in m’n hoofd. Sinds ik hun nieuwste campagne op LinkedIn voorbij zag komen. Die begrijp ik namelijk niet. Ik dacht dat de podcast van Lullen over Bier met Tessel de Heij duidelijkheid zou geven, maar nee: het werd me onduidelijker. Ook van de site en van de antwoorden van Tessel werd ik niet veel wijzer. Nu ben ik een groot voorstander van een duidelijk ‘waarom’ voor een merk, en duidelijke waarden. Bij Gebrouwen door Vrouwen kom ik er niet achter.
Als ik eerlijk ben, heb ik de bieren van GdV de afgelopen jaren voornamelijk links laten liggen. De paar keer dat ik het bier proefde, vond ik het niet heel bijzonder. Daarbij sprak de naam me niet aan. Wat maakt het namelijk uit of een bier door mannen of door vrouwen gebrouwen is? Als het maar lekker is. Een tweede test leek me dus wel zo aardig om te doen. In de lokale supermarkt vond ik drie GdV-bieren, en die heb ik geproefd. Ik kan zeggen dat het prima bieren zijn. Niet mijn smaak, maar kwalitatief sterk. Met die basis van het merk zit het dus goed.
Kruistocht?
Dan de campagne. We zien modellen die zijn gekleed in de kleuren die passen bij de biertjes (geen bier, aldus Tessel) en die een GdV-flesje voor hun kruis houden. Het levert mooie plaatjes op. En grappige one-liners om aan te geven dat GdV-biertjes voor iedereen zijn. Bier voor jou en je buuf, voor jou en je voetbalteam, voor jou en je tattoo artist. En rond moederdag natuurlijk ook bier voor jou en je moeder. Lijkt dus allemaal prima. Maar dat flesje voor het kruis? Waarom is dat?
De focus op de posters ligt op het flesje bier wat de modellen als een fallus voor hun kruis houden. (Is het dat ik een man ben dat ik daar een seksuele betekenis aan geef?) Dan heet de campagne ook nog eens Kruistocht. (Is het dat ik een man ben dat ik daar een seksuele betekenis aan geef?) Is de campagne bedoeld voor mensen op zoek naar seksueel genot? Zoals ze zeggen: bier voor jou en je tinderdate, of voor jou en je vriendin. (Is het dat ik een man ben dat ik daar een seksuele betekenis aan geef?)
Als het niet per se seksueel bedoeld is, is de vraag welke Kruistocht GdV aan het voeren is. Tegen wie of wat, of waarvoor? Misschien is de belangrijkste vraag: met wie? GdV zegt dat hun doelgroep iedereen is. Dat is zo’n algemene benadering dat dat niet waar kan zijn. Ik geloof er in ieder geval niet in. In de podcast Lullen over Bier noemt Tessel haar doelgroep mensen die de humor van de naam kunnen inzien. Dan ook van de campagne, neem ik aan.
Betekenis?
De campagne wordt me niet duidelijk; niet uit de posters en niet uit de making of-film van de campagne. Tessel heeft een antwoord: “Er zit geen directe gedachte achter de campagnenaam Kruistocht. Het is een link naar ons logo: de twee omgekeerd driehoeken. Door veel mensen die GdV drinken wordt dat gelinkt aan hun kruis. Je kunt dus zeggen dat de campagnenaam een knipoog is naar ons beeldmerk.”
Bevredigend vind ik die uitleg niet. Zit er dan geen betekenis achter het logo van de twee driehoeken? “Nee,” zegt Tessel, “het is voor ons een mooi symbool. We merken wel dat nu we wat langer bestaan er steeds meer gedachtes komen over wat die driehoeken betekenen.” Ik kan me niet voorstellen dat dat waar is. Je noemt je bedrijf Gebrouwen door Vrouwen en je kiest als logo twee omgekeerde driehoeken: wat vanuit symbolisme staat voor vrouwelijkheid en moederschap. Waarom zou je dat niet zo benoemen?
Dezelfde vaagheid is er over de merknaam. Gebrouwen door Vrouwen is als grap gekozen, zeggen ze, maar heeft de dames veel gebracht. Het is een sterke merknaam ook: Gebrouwen door Vrouwen. Passend voor twee thuisbrouwende zussen. Die hun eigen recepten maken voor hun eigen bieren. Waarom zou je dat dan nog steeds als grap benoemen? Is het omdat er mensen zeggen dat je als receptenmaker geen echte brouwer bent? Tessel brouwt thuis nog steeds de proefbrouwsels en laat dat bij de huurbrouwer opschalen, in conclaaf met de brouwer van dienst aldaar. Dan is ze in mijn boek een brouwer. Hoewel…
Serieus?
Zelf ziet Tessel zich meer als een ondernemer dan een brouwer, blijkt. Waar ze dan in onderneemt is mij nog niet duidelijk. Niet in bier, denk ik, want ‘bier is geen serieus product’ volgens Tessel. Dan begrijp ik het niet meer, voor mij is dat een voorwaarde om wat dan ook te doen. Als je het product wat je maakt niet serieus neemt, waarom maak je het dan? Bier gaat voor mij over smaak. Daarom wil ik eraan ruiken, kijk ik ernaar (zonder lampje overigens) en wil ik het proeven. Ik ga ervan uit dat een brouwer dat ook doet.
Als ik dan nog naar de website surf voor meer duidelijkheid over het merk Gebrouwen door Vrouwen komt de waarde plezier naar voren: in de missie, bij de bieryoga, en in de foto’s van alle medewerkers. Lol is blijkbaar de drijvende kracht van GdV. Tessel beaamt dat: “We willen laten zien dat je door plezier voorop te stellen ook een bedrijf kan runnen.” Het lijkt me een nuttige waarde om je bedrijf draaiende te houden. Plezier lijkt me echter niet genoeg. Als je vooral plezier wil hebben en in oneliners handelt, dan ben je een marketingbedrijf. In dit geval toevallig een marketingbedrijf wat bier laat maken.
Gebrouwen door Vrouwen is een mooi merk, de bieren zijn van goede kwaliteit, en de werknemers lijken plezier te hebben van hun werk. Misschien is dat genoeg voor deze hedonistische maatschappij en verwacht ik teveel. De bieren van GdV zijn voor millenials die met elkaar plezier willen hebben. En dan is het wellicht geen bier voor jou en je oude, ietwat te dikke man met een baard en vlassig haar.